زبان (language)
زبان فارسی، زبان انگلیسی، زبان چینی—همهٔ این‌ها از کلمه‌ها تشکیل شدن. ما، به عنوان انسان، از زبان برای ارتباط با همدیگه استفاده می‌کنیم و به‌وسیلهٔ این کلمه‌ها جمله می‌سازیم و منظور خودمون رو بیان می‌کنیم.
توی هر کشوری که قدم می‌ذاریم، با زبان‌های جدیدی آشنا می‌شیم. مثلاً وقتی به شرق آسیا سفر می‌کنیم، می‌تونیم تفاوت زبانی رو بین کشور‌های مختلفش ببینیم. همین موضوع درمورد شهر‌ها و نواحی مختلف یه کشور هم صدق می‌کنه. اما اونجا دیگه بحث تفاوت زبان نیست، بلکه با شکل‌های مختلف یه زبان روبه‌رو می‌شیم—هرچند گاهی مردم مناطق مختلف یه کشور به چند زبان متفاوت صحبت می‌کنن.
گویش (dialect)
گویش‌ها شکل‌هایی از یه زبان هستن که تفاوت‌های آوایی و دستوری دارن. یکی از چیزهایی که ممکنه توی زبان انگلیسی در ابتدا براتون نا‌مفهوم باشه، گویش‌های مختلفیه که وجود داره؛ برای مثال، انگلیسی آفریقای جنوبی (South African English یا SAE)، انگلیسی آمریکایی (American English یا AmE)، انگلیسی بریتانیایی (British English یا BrE)، و انگلیسی استرالیایی (Australian English یا AuE). چیزی که توی این مرحله میتونه شما رو بیشتر با این گویش‌ها آشنا کنه، دیدن فیلم‌ها و سریال‌های مختلفه که کمک می‌کنن تنوع گویش‌ها و لهجه‌ها رو در عمل ببینید—اتفاقی که ممکنه سر کلاس‌های زبانتون نیفته!
لهجه (accent)
لهجه بخشی از گویشه، که مخصوص یه گروه زبانی و یه منطقهٔ جغرافیایی مشخصه. توی زبان انگلیسی، مثل خیلی از زبان‌های دیگه، لهجه‌های متنوع و زیبایی وجود داره، مثل لهجهٔ اسکاتلندی (Scottish)، ایرلندی (Irish)، کانادایی (Canadian)، و یا وِلزی (Welsh).
تفاوت گویش و لهجه از اون چیزهاییه که خیلی وقت‌ها ممکنه ما رو به اشتباه بندازه. اگه دو گروه رو درنظر بگیریم که مجموعهٔ تلفظ‌های زبان همدیگه رو به‌راحتی متوجه بشن، صحبت از لهجه‌ست، و اگه تفاوت‌های تلفظی یا دستوری‌شون طوری باشه که درک متقابل با ایراد و دشواری همراه باشه، از گویش صحبت می‌کنیم، یعنی توی این حالت با دو‌تا گویش متفاوت از یه زبان روبه‌رو هستیم.
تلفظ (pronunciation)
تلفظ، شیوهٔ بیان کلمه‌ها توی هر زبانه. درواقع برای هر کلمه یه روش تأیید‌شده وجود داره، که همهٔ افراد متعلق به یه گروه زبانی، هر کلمه رو به اون روش بیان می‌کنن.
توی زبان انگلیسی، برای مشخص‌کردن تلفظ هر کلمه از علامت‌های فونتیک (phonetic symbols) استفاده می‌شه، که شکل‌های نوشتاری تلفظ هستن. مثلاً، فونتیک کلمهٔ laugh در تلفظ بریتانیایی به شکل /lɑːf/ (لاف) نوشته می‌شه، و در تلفظ آمریکایی به شکل /læf/ (لَف).
حالا برای ما بنویسید که گویش یا لهجهٔ مورد‌علاقه‌تون چیه، یا تجربه‌تون از برخورد با گویش‌ها و لهجه‌های مختلف چی بوده.
15 دیدگاه دربارهٔ «زبان، گویش، لهجه، تلفظ»
مطلب خوبی بود ممنون🌹
خوشحالیم که خوشتون اومد! 🙂
Australian English ,American English
They both sound great! 😉
مطلب خوب و جالبی انتخاب کردید 👌
ممنون از توجهتون، دوست عزیز! خوشحالیم که دوست داشتید! 🙂
عالی بود مرسی
خوشحالیم که دوست داشتید! 🙂
.only American English
!It’s the best
They all sound beautiful, don’t they? 😉
Scottish and Irish accent 😊😊😊👌👌👌
نمیدونم چرا از لهجه شیرازیا انقده خوشم میاد،نمک داره حرف زدنشون ؛) در کنار این،از لهجه بعضی دوستان کورد (خودمم کوردم)وقتی میخوان انگلیسی حرف بزنن فوق العاده لذت میبرم؛)) نگم براتون غش میکنم:)))
اما خب شیرازیا توی لهجه خیلی خوبن…قدیمیاشون مخصوصا…بعد از اونها،یزدیا و مشهدی ها 😍
مطلب خوبی بود چون باعث شد یاد کلی اتفاق بامزه بیفتم؛)
تنک یو 🙂 ✌💜
بله. قطعا همهٔ لهجه ها و گویش ها دلنشین هستن.
ممنون که نظرتون رو با ما به اشتراک گذاشتید. 😊❤
من به علت استفاده از کتب و کلاس هایی که مطالبشون با گویش و لهجه بریتیش بود خیلی از لغات رو با لهجه بریتیش تلفظ میکنم ولی بخاطر گوش دادن به فایل های صوتی امریکن یا دیدن فیلم بک سری چیزهارو با لهجه امریکن! و بنظر خودم جالب نیست کاش میتونستم درستش کنم…
سلام دوست عزیز.
همونطور که خودتون هم اشاره کردید، این کار میتونه خیلی گیج گننده باشه براتون و در ادامهٔ مسیر یادگیری تون، شما و همینطور شنونده ای رو که داره حرف زدن شما رو می شنوه، سردرگم کنه. بنابراین بهتره که یکی از این دو رو انتخاب کنید و همون رو به عنوان لهجه اصلی برای خودتون درنظر بگیرید و توی یه مسیر پیش برید.
البته که قطعا تسلط داشتن به هر دوی این ها ممکنه و نشون دهندهٔ هوش شنیداری بالای شما خواهد بود. ولی شاید بهتر باشه که تا زمانی که توی انگلیسی صحبت کردن روون نشدید، یک لهجه رو انتخاب کنید.
امیدواریم که در این مسیر موفق باشید. 🙂