Culture Shock در کانادا

یکی از اتفاقاتی که ممکنه بعد مهاجرت برای مهاجرا پیش بیاد، culture shock یا ترس و سردرگمی از شرایط و فرهنگ جدید هست. خیلی وقت‌ها می‌تونه گیج و مبهوت بودن باشه، خیلی وقت‌ها هم ندونستن یا اشتباه انجام دادن یه سری کارها. در هر صورت، هر کدوم این‌ها باشه طبیعیه و برای هر کدوم ما پیش اومده.

‌‌ ‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌ ‌‌
اول یه نگاهی بندازیم به معنای culture shock طبق دیکشنری Longman:

‌ ‌‌ ‌

culture shock
singular, [uncountable]

the feeling of being confused or anxious that you get when you visit a foreign country or a place that is very different from the one you are used to

‌ ‌‌ ‌‌‌

من دوست دارم از تجربه خودم تو کانادا بگم.

به عنوان یه مهاجر، وقتی سال ۲۰۱۸ به مونترال کانادا مهاجرت کردم، یه سری چیزا برام جدید بود:

مطمئناً یکی از اصلی‌ترین culture shockها، زبان کشور جدید هست. برای من زبان فرانسه، تابلوهای فرانسوی و بدتر از همه، مصاحبه‌های کاری به زبان فرانسه برای شغل تدریس زبان انگلیسی بود.

مسئله بعدی، بهداشت هست. با کفش وارد آپارتمان‌ها شدن، نبودن آب توی سرویس‌های بهداشتی و مسائلی از این دست بود. اما بالاخره روش خودتون رو براش پیدا می‌کنید.

یه نکتهٔ دیگه، انعام‌دادن‌ توی رستوران‌ها به پیشخدمت‌ها، به آرایشگر، به کسی که یه سرویسی برات انجام میده هست. اینجا بین ده تا پانزده درصد یا بیشتر رایجه که تیپ (انعام) بدیم. رایجه و اجبار نیست، اما کمتر کسی انجام نمیده. من واااقعاً این قضیه برام سخت بود و به نظرم «تیپ»، پول زور اضافه بود. خیلی تلاش دارم می‌کنم که اینو برای خودم جا‌ بندازم.

صف واستادن با فاصله. یک‌بار توی یه مرکز خرید می‌خواستیم آب بخوریم. من رفتم خیلی نزدیک به اونی که داشت آب می‌خورد واستادم. یهو دیدم برگشت منو نگاه کرد. یکی دوتا تجربه دیگه باعث شد متوجه شدم رعایت فاصله توی صف مهمه. (البته الان همه‌مون فاصله‌گذاری اجتماعی رو بلدیم).

اینکه حق با عابر پیاده‌ای هست که داره از خیابون رد میشه، حتی اگه اندازهٔ کل اون چراغ سبز طول بکشه. خیلی خیلی به ندرت کسی بوق می‌زنه که عابر مجبور شه عجله کنه.

لباس مناسب برای مصاحبهٔ کاری (که حتماً خیلی‌هامون بلدیم). من بلد نبودم. بهش فکر نکردم چون توی ایران مانتو و مقنعه راحت می‌تونست حالت رسمی هم پیدا کنه خیلی کار سختی نبود. من برای مصاحبه کاری(تدریس زبان)، شلوارک پوشیدم. مصاحبه انجام شد و استخدام شدم. مدیر مؤسسه آخر بهم گفت دیگه هیچ وقت برای مصاحبه شلوارک نپوش و من کلی عکس بهش نشون دادم که ثابت کنم پوشش کشور ما فرق داره و من اینجا تازه‌واردم.

و یکی دیگه از نکاتی که برام ناراحت‌کننده بود، این بود که گاهی، با اینکه زبانم خیلی خوبه، توی بحث‌های کلاسی عقب می‌موندم، چون یهو هم‌گروهی‌هام برای بهتر روشن شدن یک مفهوم، از مثال‌های فرهنگی استفاده می‌کردن (فرض کنید صحبت دربارهٔ برنامه ۹۰ وسط کلاس آزمون‌سازی). خیلی سخت بود وقتی هیچ ایده‌ای نداشتم.
اما، اینا هم مثل بقیه چیزا به مرور زمان بهتر میشه.

‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌

شما چطور؟ تجربهٔ culture shock رو داشتین؟ ازش گذر کردین یا هنوز باهاتونه؟

 

‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌‌

من‌ نگار هستم و در مونترال کانادا زندگی‌ می‌کنم و از تجربه‌های مهاجرتم برای لینگمی می‌نویسم. اگه سوالی درباره‌ی مهاجرت داری می‌تونی توی کامنت‌ها بپرسی تا درباره‌شون توضیح بدم. همچنین می‌تونی صفحه‌ی اینستاگرامم رو فالو کنی تا با هم بیشتر در ارتباط باشیم و پست‌های مهاجرتیم رو اونجا هم دنبال کنی.